خواب برای سلامت فکر و جسم افراد ضروری است، هر فرد بنا بر سن و ویژگیهای فیزیولوژیاش نیاز به چند ساعت خواب دارد که این میزان برای کودکان 16 ساعت، برای افراد با سن بالاتر 9 تا 10 ساعت و برای افراد بالغ هفت تا هشت ساعت در شبانه روز است.
برخی مواقع به دلیل مشکلات روحی، ناراحتی و هیجان، افراد دچار اختلال موقت خواب میشوند که بعد از چند روز به حالت عادی باز می گردد.
در خصوص بی خوابیهای طولانی مدت فردی که با اختلال مداوم خواب مواجه است دچار خستگی، عدم تمرکز، اختلال تصمیم گیری و حتی افسردگی خواهد شد و در تمام طول روز دچار مشکل است.
دلایل مختلفی برای بروز بی خوابی وجود دارد، : دمای نامناسب محیط خواب، نامناسب بودن رختخواب، آرام نبودن محیط خواب و الگوهای نامنظم خواب و بیداری از جمله مهمترین این عوامل است.
گرسنگی، پرخوری، مصرف مواد کافئین دار، اضطراب و افسردگی و فکر کردن مداوم به اتفاقات روزمره هم می توان باعث ایجاد بی خوابی شود.
قرصهای خواب آور اثر کوتاه مدت دارند، مصرف طولانی مدت این داروها باعث خستگی، تحریک پذیری، وابستگی و عوارض جانبی دیگر می شود.
اگرچه برخی از موارد بی خوابی در اثر مشکلات جسمی رخ می دهد، اما در اکثر موارد اختلالات خواب ناشی از سبک نادرست زندگی است.
برای درمان بی خوابی باید ابتدا درمان رفتاری را برای افراد به کار برد تا از فکر و خیال بیهوده دور شوند و با آرامش بیشتر به رختخواب بروند.
ورزش در ساعات بعداز ظهر، خوابیدن در زمان مناسب، انجام تکنیکهای رلکسیشن قبل از خواب، تغذیه مناسب و ... از جمله اقداماتی است که میتواند در کاهش بی خوابی موثر باشد.
نظرات شما عزیزان: